رزينهاي اپوكسي، از جمله پليمرهاي فعال پرمصرف در صنايع گوناگون به شمار مي آيند. بيس‌فنول A ماده ايي پايه نفتي، گران، سرطان زاست، و وجود آن در محيط اطراف مضر براي محيط زيست و تهديدي جدي براي سلامت كاربران شناخته مي شود. از استري كردن اين رزين با آكريليك اسيد يا متاكريليك اسيد يك دي استر حاصل مي شود كه به وينيل استر معروف است. به دليل ويسكوزيته بالاي اين رزين ها، از رقيق كننده هاي فعال براي كاهش ويسكوزيته و همچنين بهبود واكنش هاي تشكيل اتصالات عرضي استفاده مي شود. رقيق كننده هاي فعال عموما گروه هايي با يك عامل وينيلي هستند كه براي بهبود خواص، كاهش گرانروي و كاهش هزينه هاي عملياتي استفاده مي شوند. استايرن كه به عنوان معمول ترين رقيق كننده گاهي تا 30 درصد وزني به اين رزين ها افزوده مي شود، به عنوان يكي از مهمترين آلاينده هاي هوا شناخته مي شود. در معرض بودن طولاني با استايرن با اثر گذاري روي سيستم اعصاب مركزي، باعث بروز سرطان مي گردد. جايگزيني بخشي از رزين هاي پايه ي بيس فنول A و همچنين كاهش نياز به استايرن هدف بسيار جذابي براي محققين در سال هاي اخير بوده است. با توجه به توضيحات فوق مي توان به اهميت سنتز يك مونومر فعال زيست پايه، با قابليت مهندسي شدن و جايگزيني رزين اپوكسي آكريلات پي برد. استفاده از درشت مولكول هاي طبيعي تنوع در طراحي رزين را به شدت كاهش مي دهد. علاوه بر اين، اين مواد استخراج شده در طبيعت با توجه به منبع استحصال خواص متغييري از خود نشان مي دهند. در اين اختراع، طراحي و سنتز رزين هاي ستاره اي شكل پايه طبيعي با استفاده از دي كربوكسيليك اسيد ها، هيدروكسي اسيد ها و پلي ال هاي طبيعي ارائه شد. در بخش نخست اين تحقيق، سنتر و شناسايي اين اليگومر ها ( به كمك FTIR و H-NMR ) انجام شد. در بخش دوم، سازگاري اين رزين ستاره ايي با سيستم هاي مشابه اپوكسي آكريلاتي ( به كمك DSC و كدورت سنجي) بررسي و اثبات شد و در قسمت نهايي، خواص مكانيكي( كشش و خمش)، ترمومكانيكي(DMTA و TGA) و رئولوژيكي آميزه هاي خام و پخت شده ي اين اليگومر ها با رزين هاي اپوكسي آكريلات و نمونه‌هاي صنعتي بررسي و ارائه شد. نتايج اين تحقيق به خوبي نشان داده است كه اين رزين ها سازگاري بسيار مناسبي در هنگام پخت و تهيه آلياژ با رزين هاي اپوكسي آكريلات مرسوم، دارند. از سوي ديگر ويسكوزيته ي پايين اين گروه از

پچ تراپوستي دارو در چسب جهت سيستم هاي انتقال داروي ليپوزومي ساخته شد سامانه هاي تراپوستي دارو در چسب جهت انتقال بسياري از داروها به كار مي روند كه با توجه به اينكه قادر به انتقال دارو از طريق پوست مي باشند، بيمار پسندي بالايي دارند. اما انتقال بسياري از داروها از جمله داروهاي پپتيدي به تنهايي از طريق اين سامانه ها مقدور نمي باشد. لذا انتقال اين سري از داروها اغلب توسط روش هاي تزريقي كه بيمار پسندي بالايي ندارند امكان پذير است. ليپوزيوم ها به عنوان نانو ذرات حامل دارو در انتقال داروهاي پپتيدي به كار مي روند. در اختراع حاضر نوع خاصي از اين نانو ذرات به نام ليپوزوم هاي بسيار منعطف تهيه شده و به چسب پايه آكريلات اضافه گرديد. پس از بررسي ؟؟مشهده شد كه ليپوزوم ساختار خود را در داخل چسب حفظ خواهد كرد.

ليپوزوم ها به عنوان حامل هاي مناسبي براي حمل داروها شناخته شده اند كه به صورت فرمولاسيون هاي مختلف از جمله سوسپانسيون هاي ليپوزومي، سيستم هاي منجمد خشكاني و كرم ها موجود هستند. در اختراع انجام گرفته، پچ دارئو در چسب بر پايه ليپوزوم جهت داروي دسموپرسين استات ساخته شده است. براي اين منظور ابتدا ترنسفرزوم ها يا ليپوزوم هاي بسيار متعطف بر پايه فسفاتيديل كولين 95 درصد (فسفوليپون 90G) و فسفاتيديل كولين 50 درصد (فوسال 50PG) تهيه و بهينه شده است. سپس جهت به دست آوردن پچ هيبريدي جديد تحت عنوان پچ ليپوزومي دارو در چسب، ليپوزوم هاي تهيه شده به چسب هاي پايه آكريلات با عامليت هاي مختلف افزوده گرديد. از دسموپرسين استات به عنوان داروي پپتيدي مدل استفده شد. پس از شناسايي ليپوزوم ها، خواص چسبناكي و پوستگي سامانه، اندازه گيري شده و نفوذ پوستي دارو از ميان پوست موش صحرايي مورد بررسي قرار گرفته است. مشاهده گرديده كه با افزايش مقدار ليپوزوم در سامانه هاي دارو در چسب، سرعت نفوذ پوستي دارو افزايش مي يابد. همچنين مشاهده شد كه پروفايل نفوذي، زمان بازداري و فلاكس به دست آمده با تغيير در عامليت چسب تغيير پيدا مي كند. با توجه به اينكه هيچگونه نفوذي از سامانه كنترلي بدون ليپوزوم مشاهده نشد، نتيجه گيري گرديد كه ليپوزوم نقش افزاينده نفوذ را در اين سامانه ها را بر عهده دارد.